Δεύτερη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Νεανίδων το 1991, 6η ολυμπιακή θέση με την Εθνική Ομάδα, χρυσό πανευρωπαϊκό μετάλλιο δεύτερης σκακιέρας με την Εθνική Ομάδα και πολλές ακόμη ατομικές αλλά και ομαδικές (με το Σ.Ο. Καβάλας) επιτυχίες. Επίσης κατέχει το ρεκόρ Γκίνες σε σιμουλτανέ από το 2001.
Εργάζεται στο Υπουργείο Εσωτερικών στην Αθήνα, είναι παντρεμένη και έχει μια τρίχρονη κόρη.
Κατά την διάρκεια της διαμονής της στο Βάμο, η πρωταθλήτρια Ελλάδας 2010, έδωσε την παρακάτω συνέντευξη:
Πότε ξεκίνησες το σκάκι και τι είναι αυτό που σε τράβηξε σ’ αυτό;
Γεννήθηκα το 1972 και ξεκίνησα το σκάκι στην Καβάλα, όπου και μεγάλωσα. Έμαθα σε ηλικία 12 χρόνων από τον μικρότερο κατά δυόμιση χρόνια αδελφό μου Χάρη. Μέλος του Σ.Ο. Καβάλας από τότε, αγάπησα το παιχνίδι αυτό σαν ένα μέσο διασκέδασης, εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης, σε μια σημαντικά αξιόλογη ομάδα ανθρώπων κοινής ενασχόλησης με το σκάκι.Τι είδους άθλημα είναι το σκάκι και τι προσφέρει;Το σκάκι δεν είναι μόνο άθλημα. Έχει τριπλή υπόσταση είναι τρισδιάστατο. Είναι και παιχνίδι – εκπαίδευση αλλά και τέχνη – πολιτισμός.
Εκπαίδευση γιατί καλλιεργεί έναν υγιή τρόπο σκέψης με λογική, πιθανότητες, βάθος σκέψης, εξαιρετική μνήμη, διαμόρφωση χαρακτήρα, σωστή αθλητική συμπεριφορά και ευγενή άμιλλα.
Τέχνη διότι η δημιουργία μιας παρτίδας είναι το αποτέλεσμα των σπουδών, του ταλέντου και της ψυχής του σκακιστή. Η παρτίδα μένει στην ιστορία καταγεγραμμένη σαν ένα μοναδικό έργο τέχνης που δεν μπορεί να επαναληφθεί, παρά μόνο η μελέτη της προκαλεί γνώση και συναίσθημα όσα χρόνια κι αν περάσουν, σαν ένας πίνακας ζωγραφικής.
Άθλημα γιατί έχει τον ανταγωνισμό και την δομή των υπολοίπων αθλημάτων.
Τι έχεις κερδίσει από το σκάκι και αντίστοιχα τι έχεις θυσιάσει γι αυτό;
Το σκάκι αποτέλεσε το κέντρο της δραστηριότητας, της εκπαίδευσης και της δημιουργίας στην μέχρι τώρα ζωή μου. Δυστυχώς στην Ελλάδα είναι πολύ παραμελημένο και δεν έχει την κοινωνική αποδοχή και στήριξη που πρέπει. Έτσι ενώ είχα από μικρή σημαντικές επιτυχίες, θυσίασα πάρα πολλά και το αντάλλαγμα είναι μόνο ηθικό. Μετρώ ως κέρδος τα ταξίδια σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου, τους ανθρώπους και τους πολιτισμούς τους οποίους είχα την τύχη να έρθω σε επαφή, διαμορφώνοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μου.
Ως μέλος της λίστας κορυφαίων αθλητών της Ελλάδας διορίστηκα τιμητικά στο δημόσιο. Η πολύ πρόσφατη όμως αλλαγή του νόμου, δυστυχώς, θα με αναγκάσει σιγά-σιγά να αποχωρήσω από την ενεργό δράση. Ο διορισμός αυτός είναι το μόνο “υλικό” αντάλλαγμα που είχα.
Τι θα συνιστούσες στα νέα παιδιά που τώρα ξεκινούν να ασχολούνται με το σκάκι;
Να το αγαπούν, να διασκεδάζουν παίζοντας χωρίς το άγχος του αποτελέσματος. Το σκάκι έχει την πιο αμείλικτη μορφή πρωταθλητισμού κι έτσι δεν τον συνιστώ!
Να κερδίζουν σε εμπειρία και να χρησιμοποιούν στη ζωή τους τα μαθήματα που τους διδάσκει το παιχνίδι. Να προσέχουν την ψυχολογία τους και να μην πέφτουν σε παγίδες μονομανίας.
Τι είναι πιο σημαντικό για να κερδίσεις μια παρτίδα;
Η καλή ψυχολογία, αρκετό διάβασμα, πολλοί αγώνες, καθαρό μυαλό και πάνω απ’ όλα η θέληση για τη νίκη.
Ποιά είναι η πιο σημαντική στιγμή σου στο σκάκι;
Η κατάκτηση του τίτλου της WGM και η συμμετοχή στην εθνική ομάδα. Το θεωρώ μεγάλη τιμή να εκπροσωπώ την Ελλάδα τόσα χρόνια (13 ολυμπιάδες, πολλά πανευρωπαϊκά και βαλκανιάδες) με αρκετές σημαντικές διακρίσεις.
Ποιόν μεγάλο σκακιστή θαυμάζεις και ποιό στυλ παιχνιδιού προτιμάς;
Τον Bobby Fisher φυσικά! Αξεπέραστος. Άλλαξε τον τρόπο που παιζόταν το σκάκι και όλοι “τρώμε” από αυτόν.
Πως αντιμετωπίζει η οικογένειά σου και το φιλικό σου περιβάλλον την ενασχόλησή σου με το σκάκι;
Λόγω του ότι έκανα “πρωταθλητισμό” από πολύ μικρή ηλικία, έχω βιώσει αρκετές “ακραίες” συμπεριφορές και θετικές και αρνητικές. Χωρίς να θέλω να αναφερθώ συγκεκριμένα, πιστεύω πως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα όταν ένα παιδί μπαίνει σε διαδικασία σοβαρής ενασχόλησης με το σκάκι. Που λόγω της ατομικότητας και του υψηλού ανταγωνισμού, καθίσταται ως ένα από τα σκληρότερα και πιο δύσκολα αθλήματα.
Τα σχέδιά σου για το μέλλον και οι επόμενοι στόχοι που έχεις βάλει;
Οι μελλοντικοί μου στόχοι έχουν να κάνουν με την προσωπική και την οικογενειακή ευτυχία και όχι με το σκάκι. Δυστυχώς ή ευτυχώς βρίσκομαι κοντά στο τέλειωμα της σκακιστικής μου καριέρας.
Ποιό είναι το μέλλον του σκακιού στην Ελλάδα;
Δυστυχώς και το σκάκι θα ακολουθήσει την μοίρα των υπολοίπων μη επαγγελματικών και μη ολυμπιακών αθλημάτων της χώρας μας. Είναι όμως καιρός να καταλάβουμε όλοι πως το μέλλον του σκάκι πρέπει να διασωθεί και να αποτελέσει ένα μέσο επιμόρφωσης και αφύπνισης των μελλοντικών γενεών, σε μια εποχή όπου τα πρότυπα που δίνονται στη νεολαία είναι τουλάχιστον ανάξια αναφοράς.
Πρέπει εμείς που ξέρουμε τι προσφέρει το σκάκι στα παιδιά, να παλέψουμε κυριολεκτικά με όλες μας τις δυνάμεις ώστε να θεσμοθετηθεί το σκάκι σαν μάθημα στα σχολεία. Ως μέσον πολιτισμού και δημιουργίας σκεπτόμενων πολιτών. Πρέπει επιτέλους να αναγνωριστεί η προσφορά του παιχνιδιού αυτού και να πάρει και στην Ελληνική κοινωνία τη θέση που του αξίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου