Και να σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε εντελώς τυχαία, μια φορά που –παιδί ακόμα, μόλις στα 13– μπήκε κατά... λάθος στον Σκακιστικό Ομιλο Καλλιθέας. Αυτό ήταν. Μέσα σε δύο χρόνια, είχε κατακτήσει το Πρωτάθλημα Ελλάδος Παίδων, ενώ το 1983 σε ηλικία 17 ετών κατέκτησε τον ανώτατο εγχώριο τίτλο, αυτόν του εθνικού μετρ. Ο «λύκος» μέσα του όμως ήταν ακόμα πεινασμένος. Δεν σταμάτησε να εξασκείται, με αποτέλεσμα το 1993, στα 27 του, να αποσπάσει τον ανώτατο διεθνή τίτλο του γκραντ μετρ. Στον Στράτo Γρίβα χρωστάει η χώρα μας και το μοναδικό ολυμπιακό μετάλλιο στο σκάκι, στην 33η Ολυμπιάδα του 1998. Ηταν το αργυρό.
Δεν ήταν, πάντως, αυτή η παρτίδα που ο ίδιος θυμάται περισσότερο σήμερα. Αλλά μια άλλη, λίγα χρόνια νωρίτερα, στο πλαίσιο του παγκόσμιου πρωταθλήματος για αθλητές κάτω των 20 ετών. «Ηρθα τέταρτος. Αν είχα κερδίσει τότε, θα έβγαινα δεύτερος. Αλλά ήρθαμε ισόπαλοι. Και στο σκάκι η ισοπαλία σου αφήνει πάντα μια πικρή γεύση». Είπαμε, οι μεγάλοι σκακιστές δεν «ξεδιψούν» εάν δεν κατατροπώσουν τον αντίπαλό τους. «Δεν μπορείς να είσαι φίλος με τον αντίπαλό σου», λέει. «Εχω παίξει σε επίσημες παρτίδες με φίλους μου, αλλά εκείνη τη στιγμή έπαιζα σκληρά. Γι’ αυτό λέω ότι στο σκάκι παίρνεις τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση όταν παίζεις με τον εχθρό σου».
Θέμα ταλέντου, λοιπόν; «Θεωρώ ότι το ταλέντο αποτελεί εφεύρεση των ανίκανων», απαντά ωμά. «Οπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στο σκάκι, χρειάζεται απλώς δουλειά και αφοσίωση. Και υπομονή. Να περιμένεις το λάθος του αντιπάλου σου». Τελειώνοντας εδώ θα ήθελα να προσθέσω με μεγάλη χαρά ότι είχα την τύχη το 1987 να έχω τον Στράτο για ένα μικρό διάστημα προπονητή στη πόλη της Καρδίτσας , ο οποίος με βοήθησε αρκετά σε πολλά πράγματα πάνω στο σκάκι όταν ήμουνα σε μικρή ηλικία όσο αφορά το αγωνιστικό σκάκι μέχρι το 1991 όπου και σταμάτησα να παίζω . Και επανήρθα στο αγωνιστικό σκάκι ξανά το 2009 παίζοντας με τα χρώματα της Χίου και από το 2010 ανήκω στο σκακιστικό τμήμα της Νέας Ορεστιάδας έως και σήμερα ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου